ಡೇವಿಡ್ ಕಾಪರ್ಫೀಲ್ಡ್‌ನ ಜೀವನ ವೃತ್ತಾಂತ ಮತ್ತು ಅನುಭವಗಳು (ಕಾದಂಬರಿ)

ವಿ-ಧಾರಾವಾಹಿಯ ಮೊದಲ ಕಂತು

ಮೂಲ ಇಂಗ್ಲಿಷಿನಲ್ಲಿ ಚಾರ್ಲ್ಸ್ ಡಿಕನ್ಸ್

ಕನ್ನಡ ಭಾವಾನುವಾದ ಎ.ಪಿ. ಸುಬ್ಬಯ್ಯ

[ಮೂಲ ಪುಸ್ತಕದ ಮೊದಲ ಮುದ್ರಣ ೧೯೬೬, ಬೃಂದಾವನ್ ಪ್ರಿಂಟರ್ಸ್ ಪ್ರೈ.ಲಿ., ಚಾಮರಾಜಪೇಟೆ, ಬೆಂಗಳೂರು ೧೮.  ಪುಟಗಳು ೧೬+೫೫೦ ಬೆಲೆ ರೂ ಇಪ್ಪತ್ತೈದು ಮಾತ್ರ.]

ಅರ್ಪಣೆ

ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೆ ಪ್ರಿಯರೂ ಪೂಜ್ಯರೂ ಆಗಿ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರೊಫೆಸರರಾಗಿ, ಅನಂತರ ಜಿಲ್ಲೆಯ ವಿದ್ಯಾಧಿಕಾರಿಗಳಾಗಿ ಹೆಸರು ಪಡೆದು, ಸರ್ಕಾರಿ ಕೆಲಸದಿಂದ ನಿವೃತ್ತರಾಗಿದ್ದರೂ ಸರ್ಕಾರದ ವಿದ್ಯಾ ಸಂಬಂಧದ ಕೆಲವು ಕಮಿಟಿಗಳ ಅಧ್ಯಕ್ಷರಾಗಿಯೂ, ಸಹಕಾರ ಸಂಸ್ಥೆಗಳ ಗಣನೀಯ ಸದಸ್ಯರಾಗಿಯೂ ಗೌರವ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರಾಗಿಯೂ ಸಮಾಜದ ಸೇವೆಯನ್ನು ತಮ್ಮ ವೃದ್ಧಾಪ್ಯದಲ್ಲೂ ಸಲ್ಲಿಸುತ್ತಿರುವ ಮಂಗಳೂರಿನ ಶ್ರೀಮಾನ್ ಉಚ್ಚಿಲ ಕಣ್ಣಪ್ಪ, ಎಂ.ಎ., ಎಲ್.ಟಿ., ಇವರುಗಳಿಗೆ ಈ ಭಾವಾನುವಾದದ ಗ್ರಂಥವನ್ನು ಶಿಷ್ಯಭಾವದ ಭಯಭಕ್ತಿಗಳಿಂದ - ಹಿಂದೆ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಶಿಷ್ಯನೇ ಆಗಿದ್ದ ನಾನು - ಇದೇ ಕಾದಂಬರಿಯನ್ನು ಇಂಗ್ಲಿಷಿನ ಪಠ್ಯಪುಸ್ತಕವನ್ನಾಗಿ ಓದಿ ತಿಳಿದ ಸವಿನೆನಪಿನಿಂದ - ಅರ್ಪಿಸುತ್ತೇನೆ.

ಎ.ಪಿ. ಸುಬ್ಬಯ್ಯ

೨೦ನೇ ಅಕ್ಟೋಬರ್ ೧೯೬೬

ಪುತ್ತೂರು

ಪ್ರಕಾಶಕನ ಮಾತುಗಳು

ಎ.ಪಿ. ಸುಬ್ಬಯ್ಯ ನನ್ನ ಅಜ್ಜ (ಮಾತಾಮಹ). ಇವರು ಕೇವಲ ಸಾಹಿತ್ಯ ಪ್ರೀತಿಗಾಗಿ ಅನುವಾದ, ಪ್ರಕಾಶನಗಳನ್ನು ನಂಬಿದವರು. ಡೇವಿಡ್ ಕಾಪರ್ಫೀಲ್ಡ್‌ನ್ನು ಇವರು ಸ್ವಂತ ವೆಚ್ಚದಲ್ಲಿ, ಅವರ ಅಂದಿನ ಪುತ್ತೂರು ಮನೆ ವಿಳಾಸದಲ್ಲೇ ಪ್ರಕಟಿಸಿದರು (ಆ ಮನೆ ಸದ್ಯ ಊರ್ಜಿತದಲ್ಲಿಲ್ಲ). 

ಅದರ ಪೂರ್ಣ ಮುದ್ರಣ ಮತ್ತು ವಿತರಣೆಯ ಹೊಣೆ ಹೊತ್ತವರು ಅಂದು ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿದ್ದ ನನ್ನ ತಂದೆ - ಜಿ.ಟಿ. ನಾರಾಯಣ ರಾವ್ (ಸುಬ್ಬಯ್ಯನವರ ಹಿರಿಯ ಅಳಿಯ). ಐದಾರು ವರ್ಷಗಳನಂತರ, ನಾವು ಮೈಸೂರಿಗೆ ಹೋದಾಗ, ಇದರ ಮಾರಿಹೋಗದ ಅಸಂಖ್ಯ ಪ್ರತಿಗಳನ್ನು ತಂದೆ ಯಾವುದೋ ಖಾಸಗಿ ಪ್ರಕಾಶಕರಿಗೆ ಸಗಟು ದರದಲ್ಲಿ ಕೊಟ್ಟು ಕಳಚಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಯ್ತು. ಆ ಪ್ರಕಾಶಕರಾದರೋ ಇದರ ನಿರಾಕರ್ಷಕ ರಟ್ಟನ್ನು ಬದಲಿಸಿ (ಹೊಸತರ ಮಾದರಿ ನನ್ನಲ್ಲಿಲ್ಲ), (ಪ್ರಕಟಣಾ ವರ್ಷವನ್ನು ‘ಅನುಕೂಲ’ಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ತಿದ್ದಿಕೊಂಡಿರಬೇಕು) ಗ್ರಾಹಕಸ್ನೇಹೀ ಬೆಲೆಯನ್ನು ಅವರದೇ ‘ಅಗತ್ಯ’ಗಳಿಗೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಹೆಚ್ಚಿಸಿ, ಎಲ್ಲೋ ಸಗಟು ಮಾರಿಕೊಂಡರೆಂದೂ ಕೇಳಿದ್ದೇನೆ.

ಅಜ್ಜನ ಮೊದಲ ಅನುವಾದದ ಕಾದಂಬರಿ ದುಃಖಾರ್ತರು (ಮೂಲ ವಿಕ್ಟರ್ ಹ್ಯೂಗೋ - ಲೇ ಮಿಸರೆಬಲ್ಸ್) ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಪುತ್ತೂರಿನ ಪೊಪ್ಯುಲರ್ ನ್ಯೂಸ್ ಏಜನ್ಸಿಯ ಶಿವರಾಮ ಹೊಳ್ಳರು (೧೯೬೦) ಪ್ರಕಟಿಸಿದ್ದರು. ಅದರ ಹುಳ ಕೊರೆದ, ಕಂದುಮಾಸಿದ, ರಟ್ಟು ಮುರಿದ ಹಲವು ಪ್ರತಿಗಳನ್ನು ನಾನು ಮಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಅತ್ರಿ ಬುಕ್ ಸೆಂಟರ್ ತೆರೆದ ಹೊಸದರಲ್ಲಿ ಖರೀದಿಸಿ ಮಾರಿದ್ದುಂಟು. ಮುಂದೆ ಸ್ವಂತ ಪ್ರಕಾಶನದ ಉತ್ತುಂಗದಲ್ಲಿ ನಾನೇ ಅದನ್ನು ಮರುಮುದ್ರಣ (೨೦೦೧) ಮಾಡಿಸಿದ್ದೂ ಆಯ್ತು.

ವಿಶ್ವ(ವಿ)ರೂಪದ ನಡುವೆ ಮತ್ಸ್ಯ ಸಮೀಕ್ಷೆ

ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಎಂದರೆ ಇರುವುದನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸುವುದು. ಆದರೆ ನಿಜನೆಲದ ಯಜಮಾನಿಕೆ ವಹಿಸಿದ (ಕೇಂದ್ರ ಅಥವಾ ರಾಜ್ಯ) ಸರಕಾರಗಳು ಯೋಜನೆಗಳನ್ನು ಹೊಸೆಯುವಾಗ ಇರುವುದು ಏನು ಮತ್ತು ಎಷ್ಟು ಎಂದು ತಿಳಿಯುವ ಪ್ರಯತ್ನವನ್ನೇ ಮಾಡುತ್ತಿಲ್ಲ. ಇರುವುದು ನಾಶವಾಗುತ್ತಿದೆ, ಬರುವುದು ಕ್ಷಣಿಕ ಮತ್ತು ದುರ್ಬಲವಾಗುತ್ತಿದೆ. ಆಡಳಿತ ಕೊಡಬೇಕಾದವರು ಯೋಜಕರ ಮುಖವಾಡ ತೊಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಯೋಜಿಸಬೇಕಾದ ನಿಜ ಪರಿಣತರು ಅವರ ತಪ್ಪುಗಳಿಗೆ ಸಮಜಾಯಿಷಿ ಹುಡುಕುವವರಾಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ನಮ್ಮ ಸುತ್ತುಮುತ್ತಿನ ಕುದುರೆಮುಖ ಗಣಿಗಾರಿಕೆ, ಎಂಆರ್‌ಪೀಯೆಲ್, ವಿಶೇಷ ಆರ್ಥಿಕ ವಲಯ, ಪಡುಬಿದ್ರೆಯ ಉಷ್ಣ ವಿದ್ಯುತ್ ಸ್ಥಾವರ, ಕೈಗಾ ಮುಂತಾದವೆಲ್ಲಾ ಸರಕಾರದ ಸಹಯೋಗದಲ್ಲೇ ಆಗುತ್ತಿರುವ ಅನಾಚಾರಗಳು. ಇನ್ನು ಸರಕಾರದ್ದೇ ಇಲಾಖೆಗಳ ಒಂದೊಂದು ಕರ್ಮಕಾಂಡವೂ ಸಾಮಾನ್ಯ ಬುದ್ಧಿಗೆ ಗ್ರಾಹ್ಯವಾಗದ ಒಂದೊಂದು ವಿಶ್ವ(ವಿ)ರೂಪ! (ಮಾಜೀ ಲೋಕಾಯುಕ್ತರುಗಳ ಮಾತಷ್ಟೇ ಸಾಕು.) ಈ ಮರಣಾಂತಿಕ ಹೂಳಿನ ನಡುವೆಯೂ ಸ್ವಂತ ಉಮೇದಿನೊಡನೆ, ದೇಶದ ನಿಯಮಗಳಿಗನುಸಾರವಾಗಿ ಸಂಶೋಧನಾವ್ರತವನ್ನು ನಡೆಸುವ ಕೆಲವರಾದರೂ ನಮ್ಮ ನಡುವೆಯಿರುವುದಕ್ಕೇ ಸಮಾಜ ಇಂದು ಎಲ್ಲ ಕಳೆದುಕೊಂಡ ಸ್ಥಿತಿ ಮುಟ್ಟಿಲ್ಲ. ಹಳಗಾಲದವರು ಹೇಳುವಂತೆ, ಮಳೆಬೆಳೆ ಕಾಲಕಾಲಕ್ಕೆ ಆಗುತ್ತಿದೆ!

ರಕ್ತದ ಆಸೆ

(ಕೊಡಗಿನ ಸುಮಗಳು – ಜಿಟಿನಾ ಸಮಗ್ರ ಕಥಾ ಸಂಕಲನದ ಕೊನೆಯ ಮತ್ತು ಹನ್ನೆರಡನೆಯ ಕತೆ - ೧೯೪೯)

ನಾನು ಎಸ್‌ಎಸ್‌ಎಲ್‌ಸಿ ಪರೀಕ್ಷೆಗೆ ಕುಳಿತ ವರ್ಷವದು (೧೯೪೨ ಮಾರ್ಚ್). ಪರೀಕ್ಷೆ ಮುಗಿದ ಮೇಲೆ ನನ್ನ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನವರಲ್ಲಿಗೆ ಹೋದೆನು, ಕೆಲವು ದಿನಗಳನ್ನು ಅಲ್ಲಿ ಕಳೆಯಲೆಂದು. ಅವರು ಕಾರುಗುಂದ ಎಂಬ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ವೈದ್ಯರಾಗಿದ್ದರು. ಅವರ ಮನೆಯು ಎತ್ತರ ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಾಶಮಾನವಾಗಿಯೂ ಆಹ್ವಾದಕರವಾಗಿಯೂ ನಿಂತಿತ್ತು. ಒಂದು ಬದಿಯಲ್ಲಿ ಮಡಿಕೇರಿ ಭಾಗಮಂಡಲದ ರಸ್ತೆಯು ನೇರವಾಗಿ ಓಡುತ್ತದೆ. ಇನೊಂದು ಕಡೆ ನಾಪೋಕ್ಲಿಗೆ ಹೋಗುವ ದಾರಿ ಕವಲೊಡೆದಿದೆ. ರಸ್ತೆಗಳ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಒಂದು ದ್ವೀಪದಂತೆ ಈ ಮನೆಯು ಇದೆ. ಹಗಲು ನಮಗೆ ಜನರ ಅಭಾವವೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಔಷಧಿಗೆ ಬರುವವರು ಬಲುಮಂದಿ ಇರುತ್ತಿದ್ದರು. ಸುತ್ತಲಿನ ಹಳ್ಳಿಗಳಿಗೆ ಇಲ್ಲಿ ದಾಕುದಾರರು ಇರುವುದಾಗಿತ್ತು. ಇಲ್ಲವಾದರೆ ಒಳ್ಳೆ ಔಷಧಿ ದೊರೆಯಲು ಮತ್ತೆ ಹನ್ನೆರಡು ಮೈಲು ದೂರದ ಮಡಿಕೇರಿಗೆ ಹೋಗಬೇಕು. ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಕಾರುಗುಂದದಲ್ಲಿ ಔಷಧಾಲಯ ಸ್ಥಾಪಿಸಿ ಒಂದು ತಿಂಗಳಾಗಿತ್ತು ಅಷ್ಟೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಅವರಿಗೆ ಸುತ್ತಲಿನ ಜನರ ಪರಿಚಯ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ನನಗೆ ಸಮಯ ಹೋಗಲು ಯಾವ ತೊಂದರೆಯೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಸೈಕಲ್ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ದೊಡ್ಡ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ದೂರ ಸವಾರಿ ಹೋಗುವುದು. ನಾಪೋಕ್ಲು ಕಡೆ ಹೋದರೆ ಒಂದೂವರೆ ಮೈಲಿನಲ್ಲಿಯೇ ಕಾವೇರಿ ಹೊಳೆಯು ಸಿಗುವುದು. ಅದರ ಪರಂಬು (ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲಿ ಪ್ರವಾಹದ ನೀರು ನಿಂತು ಫಲವತ್ತಾದ ಹೊಳೆಯ ಕರೆಯ ಬಯಲು) ವಿಶಾಲವಾಗಿ ಸುಂದರವಾಗಿ ಹಬ್ಬಿದೆ, ಅಲ್ಲಿ ಹೋಗಿ ಮಲಗಿಕೊಂಡು ಮುಗಿಲನ್ನೂ ನಿಬಿಡವಾಗಿ ಬೆಳೆದಿರುವ ಕಾಡುಗಳನ್ನೂ ನೋಡುವದು; ನೇರಿಳೆ ಹಣ್ಣುಗಳನ್ನು ತಿನ್ನಲು ಹೋಗಿ ಕೆಂಪಿರುವೆಗಳಿಂದ ಕಡಿಸಿಕೊಂಡು ಕೈ ಕುಡುಗುವುದು; ಇನ್ನು ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಕುಳಿತಾಗ ಮಕ್ಕಳೊಡನೆ ಆಡುವುದು, ಕೆಣಕಿ ಅಳಿಸುವುದು; ಅಡುಗೆಮನೆಯೊಳಗೆ ಅವಲಕ್ಕಿ ಕಾಯನ್ನು ಮೆಲ್ಲುತ್ತ ಚಿಕ್ಕಮ್ಮನೊಡನೆ ಪಟ್ಟಾಂಗ - ಇವೇ ಮುಂತಾದವುಗಳು ನನ್ನ ಮುಖ್ಯ ಕಾರ್ಯಗಳಾಗಿದ್ದುವು. ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಹಳ್ಳಿಯವರು ಮಡಿಕೇರಿಯ ಈ ಪ್ರಭೃತಿಯನ್ನು ನೋಡಬೇಕೆಂದು ಬಯಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಆಗ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ನನ್ನನ್ನು ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ನನ್ನೊಡನೆ ಕೆಲವು ಮಾತಾಡಿ,  ಆ ಹಳ್ಳಿಗನು ಇಂದಿಗೆ ಧನ್ಯನಾದೆ ಎಂಬಂತೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ. ನಾನು ಇದು ಬಹಳ ವಿನೋದಕರವಾಗಿದೆಯಂದು ಒಳಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆನು. ಸಾಯಂಕಾಲ ಪೇಷಂಟುಗಳಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ನಾನೂ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನೂ ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರ ತಿರುಗಾಡಿಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಆದರೆ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಕೆಲವರು “ಸ್ವಲ್ಪ ಬನ್ನಿ, ಸ್ವಾಮಿ” ಎಂದು ಕರೆದುಕೊಂಡು ತಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ಖಾಯಿಲಸ್ತರನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ನಾನು ಅವರನ್ನು ಹಿಂಬಾಲಿಸಬೇಕಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಿ ಕಾದು ಕಾದು ಬೇಸರ ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಹೊರಡುವಾಗ ಮಾತ್ರ ಹಾಲು, ಬಾಳೇಹಣ್ಣು, ನೇರಿಳೇ ಹಣ್ಣು ಇವೆಲ್ಲ ತಿನ್ನಲು ದೊರೆಯುತ್ತಿದ್ದುವು. ಯಾರು ನನಗೆ ಸರಿಯೆನ್ನುವ ಭಾವನೆಯಿಂದ ಆ ದಿನಗಳನ್ನು ಸಂತೋಷದಿಂದ ಕಳೆಯುತ್ತಿದ್ದೆನು.

ಎತ್ತಿನ ಹೊಳೆ ಮತ್ತು ಸಂಶೋಧನೆ

ಅರಿವಿಲ್ಲದ ಪರಿಸರಪ್ರೇಮ, ಸಂಶೋಧನಾರಹಿತ ವನ್ಯ ಸಂರಕ್ಷಣೆಗಳೆಲ್ಲ ಬರಿಯ ಬೊಬ್ಬೆ ಎನ್ನುವ ಬಳಗ ನಮ್ಮದು. ಸಹಜವಾಗಿ ಪುಡಾರಿಗಳು ಎತ್ತಿನಹೊಳೆ ಎಂದಾಗ, ಅಲ್ಲ, ನೇತ್ರಾವತಿ ಎನ್ನುವಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಮಾತು ಸ್ಪಷ್ಟವಿತ್ತು (ಧ್ವನಿ ದೊಡ್ಡದು ಮಾಡಿದವರೂ ಇದ್ದಾರೆ, ಆದರೆ ಗಾದೆ ಹೇಳುತ್ತದೆ - ಖಾಲಿ ಡಬ್ಬ ಹೆಚ್ಚು ಸದ್ದು ಮಾಡುತ್ತದೆ!). ಅದಕ್ಕೆ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ನಮ್ಮಲ್ಲಿನ ಕೆಲವು ದಶಕಗಳ ಏಕ ನಿಷ್ಠೆಯ ವನ್ಯಸಂರಕ್ಷಣೆಯ ಸ್ವಯಂಸೇವೆ, ಮೇಲಿನಿಂದ ಮಾಹಿತಿ ಹಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಕಾಲಕಾಲಕ್ಕೆ ತರಿಸಿದ ದಾಖಲೆಗಳು ನಕ್ಷೆಗಳು. ಸಾಲದೆಂಬಂತೆ ಎತ್ತಿನಹೊಳೆಯ ಮೊದಲ ಉಲ್ಲೇಖ ಪ್ರಕಟವಾದ ಹೊಸತರಲ್ಲೇ ನಮ್ಮೊಂದು ತಂಡ ಅದನ್ನು ವಾಸ್ತವದಲ್ಲೂ ಕಣ್ಣು ತುಂಬಿಕೊಂಡು ಬರುವುದಕ್ಕೆ ಕಾರೇರಿ ಸಕಲೇಶಪುರದತ್ತ ಧಾವಿಸಿದ್ದೆವು.

ಕಾವೇರೀ ಮಾತೆ

(ಕೊಡಗಿನ ಸುಮಗಳು – ಕತೆ ಹನ್ನೊಂದು -೧೯೫೧)

ಇದು ಅಗಸ್ತ್ಯನ ತಪದಮಣೆ ಕಾವೇರಿ ತಾಯ ತವರ್ಮನೆ

ಕದನಸಿರಿಗುಯ್ಯಾಲೆ ತೂಗಿದನಿಲ್ಲಿ ಚಂದಿರವರ್ಮನೆ !

-       ಕವಿಶಿಷ್ಯ

ಕೊಡಗುದೇಶದಿ ಜನಿಸಿ ಕೊಡಗಿನ

ಬೆಡಗ ವರ್ಧಿಸಿ ಸಡಗರದಿ ತಾ

ನಡೆವಳೋಡುವಳೀ ಕವೇರನ ಸುತೆಯು ಕಾವೇರಿ

ಜಡರ ಪಾಪಾಂಬುಧಿಯ ನೀಗುತ

ಕಡುಬಡವರಿಗೆ ಪುಣ್ಯನಿಧಿಯಂ

ಕೊಡುತ ಹರಿವಳು ಪತಿತಪಾವನೆ ದೇವಿ ಕಾವೇರಿ

ಕಮಲಜ ಕುಧರದ ವಿಮಲತಟಾಕದಿ

ತಮವಂ ತೊರೆಯುವ ಜನಿಸುವಳು

ರಮಿಸುತ ನಲಿದು ವಸುಮತಿಗೆ ಹಸುರುಡೆ

ನಮನವಸಲ್ಲಿಸಿ ಮೆರೆಯುವಳು

ಬ್ರಹ್ಮಗಿರಿಯು ಕೊಡಗು ಸಂಸ್ಥಾನದ ಪವಿತ್ರತಮ ಪರ್ವತ. ಲೋಕ ಪಾವನೆಯಾದ ಕಾವೇರೀ ಮಾತೆಯು ಈ ಶೈಲದಲ್ಲಿ ನದೀ ರೂಪ ತಳೆದು ಮಂಗಳಪ್ರದಾಯಿನಿಯಾಗಿ ಪ್ರವಹಿಸಿ ಸಾಗುವಳು. ಯುಗ ಯುಗಾಂತರಗಳಿಂದ ಗಂಭೀರವಾಗಿ ತಲೆಯೆತ್ತಿ ನಿಂತಿರುವ ಪರ್ವತವು ನೋಟಕರಲ್ಲಿ ಆಶ್ಚರ್ಯವನ್ನೂ ಭಕ್ತಿಯನ್ನೂ ಬೀರುವುದು. ಬೃಹತ್ತಾದುದರ ಸುತ್ತಲೂ ಮಹತ್ತ್ವದ ಒಂದು ಕ್ಷೇತ್ರ ವ್ಯಾಪಿಸಿರುವುದು - ಅಯಸ್ಕಾಂತ ಶಿಲೆಯ ಸುತ್ತಲೂ ಆಕರ್ಷಣ ಕ್ಷೇತ್ರವು ಇರುವಂತೆ. ಬ್ರಹ್ಮಗಿರಿಯು ಇಂತಹ ಪವಿತ್ರವಾದ ಆಕರ್ಷಣ ಕ್ಷೇತ್ರ. ಇದು ಪ್ರತಿದಿನವೂ ಹಲವಾರು ಭಕ್ತರನ್ನು ತನ್ನ ಸಮ್ಮುಖಕ್ಕೆ ಸೆಳೆಯುವುದು. ಭಕ್ತವೃಂದ ದಾರಿಯುದ್ಧಕ್ಕೂ ಸೃಷ್ಟಿ ಸೌಂದರ್ಯದ ರಸದೂಟ ಉಣ್ಣುತ್ತ ಪುನೀತರಾಗಿ ಬ್ರಹ್ಮಗಿರಿಯ ದರ್ಶನಕ್ಕೆ ಯೋಗ್ಯತೆ ಪಡೆದು ಮೇಲೆ ಬರುವರು. ಆ ಸೌಂದರ್ಯದ ಸೌಧಕ್ಕೆ ಕಳಶವನ್ನೇರಿಸುವಂತೆ ಧೀರಗಂಭೀರವಾಗಿ, ಸ್ಥಿರತೆಯ ಪ್ರತೀಕವಾಗಿ, ಗಗನ ಚುಂಬಿಯಾಗಿ, ಭವ್ಯವಾಗಿ ನಿಂತಿರುವ ಬ್ರಹ್ಮಗಿರಿಯನ್ನು ಈಕ್ಷಿಸಿ ಸಮೀಕ್ಷಿಸಿ ಪುಳಕಿತಕಾಯರಾಗುವರು. ಮಹಾತ್ಮರ ದರ್ಶನವೇ ಪರಮಸುಖ.