ರಂಗಾಯಣದ ಮರಿಗಳಿಗೆ ಜೈ!

ರಂಗಾಯಣ ಮೈಸೂರು, ಇದರ ‘ಭಾರತೀಯ ರಂಗಶಿಕ್ಷಣ ಕೇಂದ್ರ’ದ ಯೋಜನೆಯಲ್ಲಿ ಒಂಬತ್ತನೇ ಯುವ ನಾಟಕಕರ್ಮಿಗಳ ತಂಡ (೨೦೧೭-೧೮) ಸಜ್ಜಾಗಿ, ಇದೇ ಮೇ ಮೂವತ್ತೊಂದರಂದು ಲೋಕಾರ್ಪಣವಾಗಿದೆ. ಸುಮಾರು ಇಪ್ಪತ್ತು ಮಂದಿ, ಒಂದು ವರ್ಷದ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ, ನಾಟಕ ಶಿಕ್ಷಣದ ಕಡುಪಾಕವನ್ನು ರಂಗಾಯಣದ ಹಿರಿಯ ಮತ್ತು ಹೊರಗಿನ ಅನುಭವೀ ರಂಗಕರ್ಮಿಗಳಿಂದ ಪಡೆದಿದ್ದಾರೆ. ತಂಡ ಅಧ್ಯಯನದ ಭಾಗವಾಗಿ ನಾಲ್ಕು ವೈವಿಧ್ಯಮಯ ಪೂರ್ಣ ನಾಟಕಗಳಲ್ಲಿ, ಸಾರ್ವಜನಿಕ

ಪ್ರದರ್ಶನಕ್ಕೂ ಒಡ್ಡಿಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಸಜ್ಜಾಗಿತ್ತು. ಹಿಂದೆಲ್ಲ ಮೈಸೂರಿಗೇ ಸೀಮಿತಗೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ಆ ಪ್ರದರ್ಶನಗಳು (ಒಂದು - ‘ಜಟಾಯು ಮೋಕ್ಷ’ವನ್ನುಳಿದು) ಇದೇ ಮೊದಲು ಮೊನ್ನೆ ಮೂರು ದಿನ (ಮೇ ೨೮, ೨೯ ಮತ್ತು ೩೦) ಮಂಗಳೂರಿಗೆ ಒದಗಿತ್ತು. ಆತಿಥೇಯತ್ವವನ್ನು ವಹಿಸಿಕೊಂಡವರು ಜರ್ನಿ ಥೇಟರ್ ಮತ್ತು ಅರೆಹೊಳೆ ಪ್ರತಿಷ್ಠಾನ. ಆ ಯುವಪಡೆ, ಹಳೆಗಾಲದ ಡಾನ್ ಬಾಸ್ಕೋ ಹಾಲಿನ ಮಿತಿ ಮತ್ತು ಅಕಾಲಿಕವಾಗಿ ಬಂದ ಭಾರೀ ಮಳೆಯಿಂದ ಸೊರಗಿದ ಪ್ರೇಕ್ಷಾವರ್ಗದ ಎದುರೂ ಕುಂದದ

ಮೂಸೋಡೀ ರಕ್ಷಣೆ ?

"ಕೌಟುಂಬಿಕ ಕಲಾಪಗಳಲ್ಲಿ ಪುತ್ತೂರು, ಕೊಣನೂರು, ಬೆಂಗಳೂರು ಎಂದೆಲ್ಲಾ ಓಡಾಡಿ ಓಡಾಡೀ ನನ್ನನ್ನು ಮರೆತದ್ದಾ?" ಕೇಳಿತು ಸೈಕಲ್. "ಮರೆಯಲಾಗದ್ದು ಮತ್ತು ಮರೆಯಬಾರದ್ದೂ ತುಂಬಾ ಇದೆ" ಎಂದು ಅದನ್ನು ಸಮಾಧಾನಿಸುತ್ತ, ಇಂದು ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯೇ ಸವಾರಿ ಹೊರಟೆ. ಆ ಮರೆಯಬಾರದ ವಿಚಾರ - ಕಳೆದ ತಿಂಗಳು ಬಂದ ಉಬ್ಬರದ ಅಲೆಗಳಿಂದ, ಈಗ ಬರುತ್ತಿರುವ ಅಕಾಲಿಕ ಮಳೆಯಿಂದ ಮೂಸೋಡಿಯ ರಶೀದ್ ಮನೆ ಏನಾಗಿರಬಹುದು, ಒಂದನ್ನೇ ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತ ಕಾಸರಗೋಡಿನತ್ತ ಪೆಡಲಿದೆ. ನಿನ್ನೆ ಸಂಜೆಯ

ಕಿರಿದರೊಳ್ ಪಿರಿದರ್ಥಮನ್....

(‘ಪಡ್ಡಾಯಿ’ ಚಿತ್ರ ನಿರ್ಮಾಣದ ಅನಧಿಕೃತ ಕಥನ - ೫)

ಆರು ಗಂಟೆಯ ಯಕ್ಷಗಾನ, ನೂರು ಮಿನಿಟಿನ ಸಿನಿಮಾದೊಳಗೆ?! 

‘ಪಡ್ಡಾಯಿ’ ಸಿನಿಮಾವನ್ನು ಪೂರ್ಣ ಆವರಿಸಿದ ಕಡಲು ಮತ್ತು ಮೀನುಗಾರಿಕೆ ಪ್ರಥಮದಲ್ಲೇ ಇದನ್ನು ಕರಾವಳಿಯ ಪ್ರತಿನಿಧಿ ಎಂದೇ ಸ್ಥಾಪಿಸುತ್ತದೆ. ಅದಲ್ಲದೆ ಪ್ರಾದೇಶಿಕತೆಯ ಹೆಚ್ಚಿನ ಮುದ್ರೆ ಒತ್ತಲು ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ಬಳಸಿಕೊಂಡ ಇನ್ನೆರಡು ಬಹುಶಕ್ತ ಅಂಶಗಳು - ಭೂತಾರಾಧನೆ ಮತ್ತು ಯಕ್ಷಗಾನ. ಭೂತಾರಾಧನೆ ನೇರ ಕಥಾನಕದ ಭಾಗವಾಗಿಯೇ ಸೇರಿದೆ. 

ಫಲ್ಗುಣಿಯ ಮೇಲೊಂದು ಪಲುಕು.....

ಯಾರೇ ವಿಚಾರಿಸಿದಾಗ, ನನ್ನ ವಾಹನಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ನಾನು ಮರೆಯದೆ ಸೇರಿಸುವ ಹೆಸರು ‘ದೋಣಿ.’ ಆದರೆ ಒಳಗೊಳಗೇ "ಅದರ ಬಳಕೆ ಮಾತ್ರ ಕಡಿಮೆ" ಎಂಬ ಕೀಳರಿಮೆ ನನ್ನನ್ನು ಬಿಟ್ಟದ್ದೂ ಇಲ್ಲ. ಅದನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪವಾದರೂ ಹೋಗಲಾಡಿಸುವಂತೆ ನಮ್ಮ ‘ಅನಾಮಧೇಯ ಕಯಾಕೀ ಸಂಘ (ಅನೋಂ)’ದೊಳಗೆ  ‘ಆದಿತ್ಯವಾರ (೨೯-೪-೧೮) ಕೂಳೂರು - ಮರವೂರು’ ಕರೆ ಕೊಟ್ಟೆ. ನಾನು ಕಂಡಂತೆ ಸೈಕಲ್ ಮೆಟ್ಟುವ ಹವ್ಯಾಸ/ಕ್ರೀಡೆ/ವ್ಯಾಯಾಮ ಈ ವಲಯದಲ್ಲಿ ಕಾಡಬೆಂಕಿಯಂತೆ, ಬಹಳ

ವೇಗದಿಂದ ಹಬ್ಬಿಕೊಂಡಿತು. ನಿತ್ಯ ಓಡಾಡಿದ್ದೇ ಗಬ್ಬೆದ್ದ ದಾರಿ, ಅಶಿಸ್ತಿನ ಇತರ ವಾಹನ ಸಮ್ಮರ್ದ, ಪ.ಘಟ್ಟಗಳ ತಪ್ಪಲಾದ್ದರಿಂದ ವಿಪರೀತ ಏರಿಳುಕಲು, ರಣಗುಡುವ ಬಿಸಿಲು, ಭೋರ್ಗರೆವ ಮಳೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಸುಧಾರಿಸಿಕೊಂಡು, ಲಕ್ಷದ ಮೇಲಿನ ಹಣ ಹಾಕಿಯೂ ಸೈಕಲ್ಲಿಗರು ಹೆಚ್ಚಿದರು. ಇದು ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಸಂತೋಷದ ವಿಚಾರ. ಆದರೆ ಅಸಂಖ್ಯ ನದಿ, ಹಿನ್ನೀರ ಹರಹು, ಸಾಕ್ಷಾತ್ ಅರಬ್ಬೀ ಸಮುದ್ರವೇ ನಮ್ಮಲ್ಲಿದೆ. ಇವೆಲ್ಲವೂ ಪರಿಚಯಿಸುವ ಪ್ರಾಕೃತಿಕ ಲೋಕ ಅಸಾಧಾರಣ, ನಿತ್ಯ

ತುಳುಕಿದ ಸಾಗರ ಮತ್ತು ಅಂಚಿನ ನರಹುಳು

ಬೆಳಗ್ಗೆ ಪತ್ರಿಕೆ ನೋಡಿದ್ದೇ ಉಚ್ಚಿಲದತ್ತ ಸೈಕಲ್ಲೋಡಿಸಿದೆ (೨೩-೪-೧೮ ಸೈಕಲ್ ಸರ್ಕೀಟ್ ೪೦೧). ಭೂಕಂಪ, ಮಳೆ, ಚಂಡಮಾರುತಗಳ ಪ್ರಭಾವವಿಲ್ಲದೆಯೂ ಸಾಗರಬೋಗುಣಿ ಯಾಕೋ ತುಸು ಅಂಡು ಕುಸುಕಿತ್ತು. ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ಎರಡು ಆವರ್ತಗಳಲ್ಲಿ ತುಳುಕಿದ ಕಡಲು ಎಂದಿನಂತಲ್ಲದೆ ಈ ವಲಯದ ಮೀನುಗಾರಿಕಾ ದಾರಿಯವರೆಗೂ ನೆಲ ನೆಕ್ಕಿತ್ತು. ಆ ಅಗಾಧತೆಯ ಸ್ಪರ್ಷವೂ ಹುಲುಮಾನವ(ಅ?)ವ್ಯವಸ್ಥೆಗೆ ಕುಸಿಯುವ ಅನುಭವವನ್ನೇ ತರುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಕೆಲವು ಕಡೆಗಳಲ್ಲಿ ಕಂಡೆ. ಬಟಪಾಡಿ

ಭೂಶಿರದಲ್ಲಿ ನಾಗರಿಕ ಹಾಳಮೂಳ ಪೇರಿಸಿ ‘ನಾವು’ ಎತ್ತರಿಸಿದ ನೆಲಕ್ಕೆ ಏರಿಬಂದ ಅಲೆಗಳು, ಎಲ್ಲವನ್ನು ಚಂದಕ್ಕೆ ಮರಳ ಸಮಾಧಿಗೊಳಪಡಿಸಿದ್ದವು. ನಮ್ಮ ತ್ರಿವೇಣೀ ಸರೋವರ (ಉಚ್ಚಿಲ, ತಲಪಾಡಿ ಮತ್ತು ಕುಂಜತ್ತೂರು ಹೊಳೆಗಳ ಸಂಗಮ) ಸಮುದ್ರಕ್ಕೆ ತೆರೆದುಕೊಂಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ನಡುವೆ ಇದ್ದ ಮರಳದಂಡೆಯ ಹಸಿರು ಮತ್ತು ಕಸರಾಶಿಯನ್ನಷ್ಟೂ ಉಬ್ಬರದಲೆಗಳು ನಿವಾರಿಸಿ, ಒಪ್ಪಗೊಳಿಸಿತ್ತು. ಹಾಗೇ ಸರೋವರದ ಸಂಪತ್ತಿಗಷ್ಟು ಉಪ್ಪುನೀರು ಬೆರೆತದ್ದೂ ಇರಬಹುದು. ಅದು

ಮೇಲ್ದಂಡೆಯ ಕೃಷಿ, ಜೀವನಕ್ಕೆಲ್ಲ ರಗಳೆ ಕೊಟ್ಟಿರಬಹುದು ಎಂದು ಬರಿದೇ ಊಹಿಸಿದೆ.